De Grote Muur
Door: Klaaske
Blijf op de hoogte en volg Klaaske
16 Juli 2010 | China, Beijing
Donderdag zijn we naar de Grote Muur geweest, dat wil zeggen: naar een stukje van de Grote Muur. Oorspronkelijk zouden we naar Si Ma Tai, maar dat deel is sinds kort gesloten in verband herstelwerk, dus we zijn naar een ander deel gegaan, namelijk Jinshanling. Dit bevat delen muur uit de 6e tot 16e eeuw, maar is in de minst gerestaureerde staat van alles. Het ligt in een prachtig landschap op 150 km afstand van Beijing. Dachten we van de busreizen af te zijn, gingen we weer!
Toen we aankwamen was het nog droog, maar wel erg mistig. Dat was jammer, want je miste nu een groot deel van het uitzicht op en vanaf de Muur. Aan de andere kant maakte dat het ook wel heel speciaal, wat mysterieus, en met wat fantasie kon je de vijand via de bossen aan horen (niet zien) komen waarna ze verrast werden door de soldaten op de Muur.
Het was geen makkelijk uitstapje. Omdat het voor een groot deel nog in bijna ongerestaureerde staat is, zijn sommige stukken best gevaarlijk. In elk geval ongelijk wat het naar boven lopen bemoeilijkte. Dit stuk Muur bestaat voornamelijk uit torens, die met elkaar verbonden zijn door een dubbele muur. Je loopt dus van de ene toren naar de andere, en omdat ze boven op de bergen staan gaat het op en neer.
Toen we aan de wandeling begonnen werden we direct omringd door een groep Chinezen, verhouding 1:1, die ons vergezelden. Elk van hen had een tas bij zich met koopwaar: boeken, eetstokjes, sieraden, water. Hoewel ze graag wilden verkopen drongen ze zich niet op. Wel was er steeds iemand die te hulp schoot als ik weer eens misstapte of dreigde onderuit te gaan, of wanneer ik bijna verdronk in het water dat langs mijn hoofd stroomde. Bovendien was hij goed in het maken van foto's. En ja, hij was lang, donker haar, donkere ogen.
Na afloop hebben we de magen gevuld in het plaatselijke restaurant. Ik moest wel wat overwinnen om daar iets te bestellen nadat ik gezien had wat het hoogst geprijsde gerecht op de kaart was: dog meat. Dan toch liever eggplant en stoneleek.
's Avonds met de hele groep een afscheidsdiner. De volgende ochtend, vanmorgen dus, vertrok het grootste deel. Alleen Mariska, Leny, Mariette en ik zijn over. Nog twee dagen, dan terug naar huis.
Toen we aankwamen was het nog droog, maar wel erg mistig. Dat was jammer, want je miste nu een groot deel van het uitzicht op en vanaf de Muur. Aan de andere kant maakte dat het ook wel heel speciaal, wat mysterieus, en met wat fantasie kon je de vijand via de bossen aan horen (niet zien) komen waarna ze verrast werden door de soldaten op de Muur.
Het was geen makkelijk uitstapje. Omdat het voor een groot deel nog in bijna ongerestaureerde staat is, zijn sommige stukken best gevaarlijk. In elk geval ongelijk wat het naar boven lopen bemoeilijkte. Dit stuk Muur bestaat voornamelijk uit torens, die met elkaar verbonden zijn door een dubbele muur. Je loopt dus van de ene toren naar de andere, en omdat ze boven op de bergen staan gaat het op en neer.
Toen we aan de wandeling begonnen werden we direct omringd door een groep Chinezen, verhouding 1:1, die ons vergezelden. Elk van hen had een tas bij zich met koopwaar: boeken, eetstokjes, sieraden, water. Hoewel ze graag wilden verkopen drongen ze zich niet op. Wel was er steeds iemand die te hulp schoot als ik weer eens misstapte of dreigde onderuit te gaan, of wanneer ik bijna verdronk in het water dat langs mijn hoofd stroomde. Bovendien was hij goed in het maken van foto's. En ja, hij was lang, donker haar, donkere ogen.
Na afloop hebben we de magen gevuld in het plaatselijke restaurant. Ik moest wel wat overwinnen om daar iets te bestellen nadat ik gezien had wat het hoogst geprijsde gerecht op de kaart was: dog meat. Dan toch liever eggplant en stoneleek.
's Avonds met de hele groep een afscheidsdiner. De volgende ochtend, vanmorgen dus, vertrok het grootste deel. Alleen Mariska, Leny, Mariette en ik zijn over. Nog twee dagen, dan terug naar huis.
-
16 Juli 2010 - 12:45
Teake:
Lang, donker, donkere ogen! Nu word ik jaloers! Je bent veel te lang weg. Naar huis komen, nu! (maar neem wel die steen mee) -
16 Juli 2010 - 14:37
Claudia Habermann:
Hoi Klaaske,
tjonge, daar krijk ik kriebels van je verhalen : ten eerste, omdat ik (in plaats van op zoek naar werk) het liefst mijn volgende reis zal willen planen - ten twede, omdat zie er echt hond eten.
Wat griezelig ! Ik wens je wel nog veel interessante indruken - maar niet dit soort culinaire :-)
Goede reis thuis - hopelijk nemen ze je wel mee in het vliegtuig :-)
groetjes, van een ietsje jaloers Claudia -
17 Juli 2010 - 05:37
Klaas,Marieke,Vivian:
jeetje wat moesten jullie nog een stuk met de bus zeg. Leuk om te lezen hoe jij het ervaren heb.
Nog een paar daagjes, geniet ervan want voordat je het weet zit je alweer in het vliegtuig. Wat is de tijd toch weer snel gegaan......Tot gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
