Pechvogel of sloddervos
Door: Klaaske
Blijf op de hoogte en volg Klaaske
11 Juli 2010 | Mongolië, Ulaanbaatar
Pechvogel of sloddervos is om het even, het blijft in het dierlijke, maar ik heb vanmorgen wel wat tranen laten vloeien. Gisteravond is mijn tas gerold. Eerst dacht ik dat ik niets kwijt was, maar vanmorgen bleek dat mijn brillenkoker ontbrak. Op zich niet erg, mijn zonnebril was ik al kwijt (die ligt ergens op een groene berg te zonnen denk ik), maar omdat het een harde koker was kon ik hem heel goed gebruiken voor het bewaren van reserve-accu's en geheugenkaarten. Jawel, ik ben dus nagenoeg alle foto's kwijt, twee volle kaarten, plus nog een lege kaart. Mijn verslagenheid was groter dan toen ik de vorige keer het vliegtuig had gemist.
Verder ben ik ook mijn telefoon al kwijt geraakt, ik heb wel een vermoeden waar dat is gebeurd, maar kan er niets meer aan doen.
Maar goed, vandaag is hier in Mongolie de nationale feestdag, en de eerste dag van het Nadaam Festival. Dat is een soort toernooi waarin boogschieten, worstelen en paardrijden wordt gedaan.
Vanmorgen zijn we naar de openingsceremonie gegaan en heb ik even gekeken naar het worstelen en het boogschieten.
De sfeer is het stadion was een beetje als vroeger tijdens een floralia-optocht waar ik met mijn versierde fiets in meeliep. Er was een soort vlaggenparade, dat deed een beetje communistisch aan, maar dan speelser want het was om te beginnen absoluut niet gelijk, en verder leek het meer op een ballet/volksdans dan op een mars. Er was een demonstratie schermvliegen, waarbij een van de vliegers midden tussen de vlaggende dansers belandde. Er was een demonstratie van jonge soldaatjes die als een stel opgewonden jongens stonden te wachten tot ze aan de beurt waren. Een Amerikaanse legerofficier zou zich daarvoor de vouwen uit zijn broek schamen.
Er was nog veel meer, te veel om op te noemen, maar het eindigde met een optocht van alle sponsors, waarvan een zelfs een soort yell had gemaakt die om de 20 meter werd herhaald..
Al met al deed het ontspannen en vrolijk aan, maar wel erg ongeoefend.
Direct daarna begon het worstelen. Ik begrijp niets van de regels en snapte dus ook niet wat er gebeurde. Bovendien waren er op het hele veld meer partijen tegelijk bezig en voor wie de aanmoedigingen golden weet ik niet.
Daarna nog even wezen kijken bij het boogschieten. Ook daar snap ik niets van en ik vind er ook niks aan. Er was nog maar een uitweg, en dat was de Koninginnemarkt: honderden stalletjes met eet- en drinkwaar, met prullaria en souvenirs, met niet-hebbendingen en nog veel meer. Plotseling begon het te regenen. Eindelijk een gelukje: ik stond net voor een kraam waar paraplu's werden verkocht. Toen ik had afgerekend was de bui over.
Ik was het festival zat. De mensen lopen net zoals de auto's rijiden, chaos dus. Na een tussenstop voor een kop thee in het hotel de stad in om te internetten. De paraplu had ik onderweg wel nodig, want ik was nog maar een paar honderd meter op weg of het begint te hozen! Toen bleek dat ik een verkeerde paraplu heb, meer een zonwering dan een regenwering, want ik ben nu van voor en achter, van onder en van boven en van links en rechts nat.
Evengoed hartelijke maar natte groeten,
Klaaske.
P.S.: de ervaringen van de woestijntocht komen nog.
Verder ben ik ook mijn telefoon al kwijt geraakt, ik heb wel een vermoeden waar dat is gebeurd, maar kan er niets meer aan doen.
Maar goed, vandaag is hier in Mongolie de nationale feestdag, en de eerste dag van het Nadaam Festival. Dat is een soort toernooi waarin boogschieten, worstelen en paardrijden wordt gedaan.
Vanmorgen zijn we naar de openingsceremonie gegaan en heb ik even gekeken naar het worstelen en het boogschieten.
De sfeer is het stadion was een beetje als vroeger tijdens een floralia-optocht waar ik met mijn versierde fiets in meeliep. Er was een soort vlaggenparade, dat deed een beetje communistisch aan, maar dan speelser want het was om te beginnen absoluut niet gelijk, en verder leek het meer op een ballet/volksdans dan op een mars. Er was een demonstratie schermvliegen, waarbij een van de vliegers midden tussen de vlaggende dansers belandde. Er was een demonstratie van jonge soldaatjes die als een stel opgewonden jongens stonden te wachten tot ze aan de beurt waren. Een Amerikaanse legerofficier zou zich daarvoor de vouwen uit zijn broek schamen.
Er was nog veel meer, te veel om op te noemen, maar het eindigde met een optocht van alle sponsors, waarvan een zelfs een soort yell had gemaakt die om de 20 meter werd herhaald..
Al met al deed het ontspannen en vrolijk aan, maar wel erg ongeoefend.
Direct daarna begon het worstelen. Ik begrijp niets van de regels en snapte dus ook niet wat er gebeurde. Bovendien waren er op het hele veld meer partijen tegelijk bezig en voor wie de aanmoedigingen golden weet ik niet.
Daarna nog even wezen kijken bij het boogschieten. Ook daar snap ik niets van en ik vind er ook niks aan. Er was nog maar een uitweg, en dat was de Koninginnemarkt: honderden stalletjes met eet- en drinkwaar, met prullaria en souvenirs, met niet-hebbendingen en nog veel meer. Plotseling begon het te regenen. Eindelijk een gelukje: ik stond net voor een kraam waar paraplu's werden verkocht. Toen ik had afgerekend was de bui over.
Ik was het festival zat. De mensen lopen net zoals de auto's rijiden, chaos dus. Na een tussenstop voor een kop thee in het hotel de stad in om te internetten. De paraplu had ik onderweg wel nodig, want ik was nog maar een paar honderd meter op weg of het begint te hozen! Toen bleek dat ik een verkeerde paraplu heb, meer een zonwering dan een regenwering, want ik ben nu van voor en achter, van onder en van boven en van links en rechts nat.
Evengoed hartelijke maar natte groeten,
Klaaske.
P.S.: de ervaringen van de woestijntocht komen nog.
-
11 Juli 2010 - 09:29
Teake:
Ikleef mee met je verdriet om de foto's. -
11 Juli 2010 - 11:33
Conny Schoonen:
geklukkig zitten de mooiste foto`s altijd in je eigen hoofd...en de nog mooiere in je hart.... -
11 Juli 2010 - 12:17
Ton:
pechvos of sloddervogel?
slecht nieuws, jammer.
mijn zus is nog niet gestolen? -
11 Juli 2010 - 12:36
Marianne:
wat is dat balen zeg, van je foto's. Je eigen foto's brengen altijd het specifieke moment terug van toen je ze nam. Foto's van een ander, hoe mooi ook, geven gewoon nooit datzelfde gevoel. Heel, heel jammer. Dan maar bewaren in je hart.
Overigens komt de situatie met de brillenkoker me bekend voor. Ook ik ben in Mongolie tijdens het Nadam festival gerold en mijn brillenkoker, met designbril en wat geld kwijt.
Hoop dat jij, jullie ondanks alles toch genieten van het prachtige land. -
12 Juli 2010 - 07:43
Jo:
Lieve Klaaske
Ontzettend jammer dat je nu geen foto's meer hebt. Gelukkig heb je zulke beeldende verhalen verteld, dat wij onze eigen fantasie erop los kunnen laten. Weet je dat jouw verslagen lezen als een boeiend boek? Nog een heel goede vakantie toegewenst. Groetjes Jo -
12 Juli 2010 - 19:04
Nicolette:
Wat een pech Klaaske! Misschien kan je wat foto's van je reisgenoten krijgen? Minder leuk natuurlijk, maar beter iets dan niets. Veel liefs ook voor Mariette. -
13 Juli 2010 - 10:19
Saskia:
Balen zeg, dat je je foto's kwijt bent! Ik begrijp dat met jou alles goed gaat?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
